Het was een bericht van Karen. Of Noor straks even de lay-out van de nieuwe catalogus kon aanpassen. Ze kreunde. Het was zaterdag. Begreep Karen nu nog altijd het concept weekend niet? Dat was natuurlijk niet wat ze antwoordde, in plaats daarvan typte ze tussen de regendruppels door: Natuurlijk! Terwijl ze haar telefoon terug in haar handtas liet vallen, wreef ze haar kletsnatte haren uit haar gezicht. Ze draaide zich naar de knaloranje geverfde deur van het reisbureau. Er zat geen klant, perfect.

‘Noor?’ klonk het verbaasd achter haar.

O nee. Ze herkende die stem uit duizenden. Als bevroren bleef ze staan.

‘Eh, Noor?’ klonk het nogmaals, nu aarzelend.

Ze had geen keuze, ze moest zich wel omdraaien. Jasper zag er nog net zo goed uit als altijd. Hij had een donkerblauw hemd aan dat perfect bij de ijsblauwe kleur van zijn ogen paste. Zijn haren lagen perfect in model dankzij de gigantische paraplu waaronder hij schuilging. Aan zijn arm hing een mooie vrouw met glanzende gouden lokken. Het was alsof ze recht uit een shampooreclame was komen lopen. Ze wierp Noor een voorzichtige glimlach toe. Noor deed een krampachtige poging om hun een glimlach terug te schenken, alleen leken haar mondspieren halsstarrig tegen te werken. Jaspers blik ging van Noor, die vurig wenste dat ze ook een paraplu meegenomen had zodat ze er nu niet als een verzopen kat bij liep, naar het reisbureau naast haar, en hij trok een pijnlijk gezicht. ‘Ah,’ zei hij en hij knikte begrijpend.

Noor keek hem boos aan. ‘Wat?’ Het klonk nijdiger dan ze het bedoeld had, maar ze kon het niet laten. Het was gewoon niet eerlijk dat hij een romantische regenwandeling met zijn nieuwe vlam aan het maken was terwijl zij haar leven terug bij elkaar moest rapen.

Jasper slikte. ‘Nou, onze huwelijksreis zal nu wel geannuleerd moeten worden, hè.’

Noor beet op haar lip om niet sarcastisch ‘Denk je?!’ te zeggen; ze kon het op het laatste nippertje tegenhouden.

De blonde jongedame kneep in Jaspers arm. ‘Misschien kunnen wij in de plaats gaan?’ stelde ze voor.

Jasper knipperde met zijn ogen. Noor keek haar alleen maar met open mond aan.

‘Ik bedoel,’ vulde ze snel aan, ‘dan hoeft je ex de reis niet te annuleren en zijn jullie je geld niet kwijt. Wij kunnen gewoon in de plaats gaan, niet? Jij had toch al verlof aangevraagd.’

Noor wist niet wat ze hoorde. Ze besefte dat haar mond nog steeds open was en klapte hem terug dicht. Op Jaspers gezicht verscheen een verrukte uitdrukking. Dit kon ze echt niet hebben. Dat hij haar liet zitten vlak voor hun huwelijk was één ding. Dat hij ook nog eens met zijn nieuwe vlam op hun huwelijksreis ging, ging alle grenzen over.

‘Ik… nee, dat gaat niet,’ wierp Noor ertussen voor Jasper kon reageren.

Het kersverse koppel keek haar verbaasd aan.

‘Waarom niet?’ vroeg Jasper. ‘Als we nu allemaal samen naar binnen gaan en…‘

‘Ik was niet van plan om die reis te annuleren,’ onderbrak Noor hem bruusk. ‘Ik kwam eigenlijk enkel langs om te laten weten dat jij niet mee zal gaan. Je weet wel, om een eenpersoonskamer te regelen en zo.’

‘Ga je alleen?’ vroeg de vrouw verbaasd.